Ne kadar zormuş büyümek, insanların kötü olduğunu farketmek ve onlarla mücadele etmeye çalışmak. En büyük hayalim; hiç kimseye söylemeden yanımda bir valizle arabama atlayıp nereye gideceğimi bilmeden yola çıkmak. Küçük bir sahil kasabasına yerleşip orada yaşamak. Herkesten uzak, tüm geçmişim ve tüm sorunlarımdan uzak. Her şeye yeniden başlamak...
Olmayacak biliyorum. Bunu yapabilmem için umursamaz olmam lazım. Bense her ihtimali deli gibi düşünüp ne yapacağıma karar vermeden olduğum yerde sayıyorum. Ben buraya ait değilim, burda mutlu değilim. Küçücük bir baskı bile beni mutsuz etmeye yetiyor. özgür olmalıyım, istediğim zaman kalkıp istediğim zaman yatmalıyım. istediğim zaman çalışıp istediğim zaman harcamalıyım.
Kurallar düzenle birlikte mutsuzlukları getiriyor. Ve hiyerarşi, statü...İnsanların paralarına göre sınıflandırılmaları ne iğrenç bir şey. Paran varsa gücün var, ya vicdanın?
Tüm düzene karşı gelmek istiyorum.
Kadınların ezilmesine,
siyasetçilerin güzel ülkemin geleceğini mahvetmesine,
fakirlerin yok sayılmasına,
Her şeyin yanlış olduğu bir yerde mi yaşıyoruz, yoksa biz mi yanlış yerde doğduk..............
