KENDİM YAPABİLİRİM

Hayatta başıma ne geldiyse dik kafalılığımdan geldi. "Herşeyi kendim yapabilirim, yapan nasıl yapıyor." diye düşündüm hep. Kendi ayaklarım üzerinde durabilirim,torpil olmadan bulabildiğim işle idare edebilirim. İşim her ne kadar eğitimime uygun olmasa da, liseyi zar zor bitirmiş kültür yoksunu, biraz geri kafalı birinden emir alıyor olsam da en azından işimi kendim buldum, kimseye ihtiyacım olmadan. Akrabalarımın bulduğu işleri reddettim hep. Kendim başaracağım çabalayarak, hakederek. Eğer işin kolayına kaçarsam bu kendime ihanet olur.

    Fakat şu "kendim yapabilirim" ilkemi abarttım sanırım geçen akşam. Birden kahküle meraklandım.

-Acaba saçımın önünü kestirsem nasıl olur? 

-Aman niye yakışmasın canım, yakışır.

-Ya güzel olmazsa.... falan filan kendimle kavgam yarım saat sürdü ve sonunda kendimi ikna ettim. Daha sonra kuaföre gitmeye ne gerek var kendim de yapabilirim dedim ve babamın traş bıçağını aldım elime. Biraz daha, biraz daha derken saçlarım önü kısacık kaldı, kuş gibi oldum. Saatlerce şekillendirmeye çalıştım ama olmadı. Güzelim dalgalı saçlarımın tüm havası yok oldu sanki. Ertesi gün işe yeni kahküllerimle gittim. Yanıma her gelenin yüz ifadesi değişti, güzel olmuş ama eski saçın çok daha güzeldi dedi herkes. Anladım ki saçım bok gibi. Şimdi ise saçlarım önde tokalı dolanıyorum.Minicik minicik çıkıyor, toka tutmuyor öndeki kısa saçlarımı. Ama yine de mutluyum  yapmasaydım içimde kalırdı.

   Bundan aldığım ders ise;

   -Bana herşey yakışmıyormuş,

   -ve insan bazen herşeyi kendi yapamıyormuş   :)