29 Ekim 2011 Cumartesi

HANGİ ACI ŞEHİT VERMEKTEN DAHA BÜYÜK OLABİLİR Kİ



Bir sarsıntı, gürültü, çığlıklar... Koşarak kaçıyorsun olduğun yerden. Nereye kadar kaçabilirsin ki; sallanmayan yer yok. Belki gözünün önünde kocaman bir bina devriliyor ya da her sabah işe giderken gördüğün o köşe başındaki yaşlı adam enkazın altında. Sevdiklerini arıyor gözlerin, herkes karmakarışık, herkes aynı sanki, ayıramıyorsun. Arka sokakta oturan arkadaşın belki öldü, belki de yaralı bilemiyorsun. Üzerinde pijamalarınla sokağın ortasında tek başınasın artık. Ne bir kimsen ne de bir eşyan. Bu hayata başladığından daha yalnız daha çaresiz. Kolay mı sil baştan başlamak, kolay mı onca emeğin yok olması. 
Bak! Ben seni nasıl anlıyorum Van'lı arkadaşım. Peki ya sen benim askerim şehit olduğunda onun annesinin yaşayan bir ölü olduğunu, hayattan nasıl koptuğunu, o askerin arkasında kaç yaralı yürek bıraktığını ve bu vatanın biz Türkler için ne kadar değerli olduğunu ne zaman anlayacaksın. Sen sana uzanan yardım elini şehit ettin, Şimdi kimse bize insanlıktan, insaftan söz etmesin. Türk'ün Türk'ten başka dostu olmadığını bir kez daha sen öğrettin bize, Askerime kalkan ellerin kırılsın...............

24 Ekim 2011 Pazartesi

BÜYÜMEK İÇİN BİR IŞIK MI GEREKLİYDİ SADECE...

                    Yürüyorum, yürüyorum, yavaş yavaş...
Teoman kulağıma fısıldayarak 'İki Yabancı' şarkısını söylüyor. Arkamda bir ışık beliriyor
birden; belki bir sokak lambası ya da araba farı. Umurumda değil ne olduğu, merak da etmiyorum. O ışıkla birlikte gölgem birden büyüyor. Gölgem kocaman, karşımdaki evin üzerinde büsbüyük. O kadar büyüdüm ki tüm dünyaya hükmedebilirim,herşey benim, herkes benim sanki. Dünya küçücük, ben ise kocaman. Teoman'ın sesi yükseliyor, Şebnem de eşlik ediyor artık Teoman'la ikimize.
    Köşeyi dönüyorum, gölgem yok oluyor hayallerle birlikte, ışık da yok artık. Teoman birden sustu, şarkılar fısıldamıyor artık kulağıma..........

23 Ekim 2011 Pazar

BİR ŞARKI GÖNDERDİ, HAYAT'IN KENDİSİYDİ SANKİ...



BİR ŞARKI GÖNDERDİ,


HALA DİNLİYORUM, KAÇINCI DİNLEYİŞİM BU BİR SAATTİR HATIRLAMIYORUM. X' İN GÖNDERDİĞİ ŞARKIYLA Y' Yİ DÜŞÜNMEK NE GARİP, NE SAÇMA...


ENGEL OLAMIYORUM KAFAMIN İÇİNDEKİ SALAKÇA

DÜŞÜNCELERE. HAYATIMDAKİ BİR ÖYKÜDE BARİ 2 KİŞİ OLSAK BU KADAR KARMAŞIK OLMAZDI HİÇBİR ŞEY, YORULDUM ARTIK ÜÇGENLERDEN, DÖRTGENLERDEN...


GÖZYAŞLARIM AKIYOR, KIZIYORUM KENDİME NERDE SENİN FEMİNİST RUHUN, GÜÇLÜYÜM SAÇMALIKLARIN.


EZBERLEDİM ARTIK BUNLARI; 2 GÜN SONRA HAYATIN NORMALE DÖNMESİNİ VE KENDİM HARİÇ HERKESİ UNUTUŞUMU.