O kadar basit ki hayatım, yarın neler yaşayacağımı biliyorum. Birazcık değişse, birazcık şaşırtıp gülümsetse beni bu hayat ne olur sanki. Her sabah aynı saatte kalkıp,aynı yere gidip, aynı işleri yapmak. Aynı saatte işten çıkıp aynı insanları görmek. Bir kaç dostum var, bir kaç arkadaşım mı dostum mu emin olamadığım insan, bir çok da arkadaşım var. O kadar bunaldım ki artık, hayatımda farklılıklar olsun diye odamdaki eşyaların yerlerini değiştirdim. Dün birkaç kitap sipariş verdim heyecanlanayım diye. Bugün kitaplarım geldiğinde gerçekten de heyecanlandığımı farkettim, kendimi kitapları koklarken, onlara gülümserken buldum. Seviyorum kitapları ne yapayım, hele eski kitaplara bayılıyorum. Elbise giydim bugün, kendimi daha iyi hissetmek için. Kendim için bu kadar çabalarken niye hala hiçbir şey değişmiyor. Eksiklik var işte biliyorum.
Ben küçücük dünyamı güzelleştirmeye, kendimi iyileştirmeye çalışırken sen nerdesin, yanımda oldun mu hiç...
Ben küçücük dünyamda sana kocaman yer açarken sen sana verdiğim değerin farkına varamayacak kadar körsün. Buğulu gözlerini çek üzerimden, bana bakmaya bile hakkın yok aslında senin. Kendini, sorunlarını anlatmaktan vazgeç artık ve bir an olsun beni anlamaya çalış.
Benim her şeye cesaretim var ama senin bu cesareti haketmeyecek kadar korkak biri olduğunu bildiğim için susuyorum, büyümeni bekliyorum...